متاسفانه، گاهی برخی به اشتباه گمان می کنند که با سپری شدن مرحله جذب، نود
درصد کار صورت پذیرفته است در حالی که چنین به نظر می رسد در عرصه جهاد
فرهنگی و برای تداوم حضور افراد در مسجد نیز می توان همان تعبیر معروف
انقلابی شدن و انقلابی ماندن را به کار برد که گفته می شود «هرچند انقلابی شدن مهم است؛ اما انقلابی ماندن بسیار از آن مهمتر و سخت تر است». چنانچه در فرایند صالحین نیز مرحله جذب در واقع آغاز مرحله مسجدی شدن است؛ اما مرحله
تثبیت بیشتر به منزله برنامه ریزی دقیق برای مسجدی ماندن اعضاست که ضرورت و
اهمیت بیشتری دارد و کاری به مراتب دشوارتر از آن است. علاوه بر
این در خصوص مدت زمان سپری شده دوره تثبیت هم چنین به نظر می رسد که حداقل
زمان تثبیت در جریان صالحین یک سال متمادی است زیرا یک عضو حلقه تربیتی،
اگر بعد از گذشت یک سال، یعنی با سپری شدن چهار فصل متفاوت آن؛ که در یک
فصل فعالیت های درسی به اوج می رسد، در دیگری پیک اوقات فراغت اوست و در
فصل سوم اکثر خانواده ها به مسافرت می روند، باز هم به حضور در حلقه و شرکت
در برنامه های مسجد پایبند بماند و در جلسات صالحین حاضر شود. چنین فردی
حداقل شرایط دوره تثبیت را کسب نموده و آماده ورود به دوره رشد است.
امام زین العابدین
علیه السلام می‌فرماید: حق مادرت آن است که بدانی، او به گونه‌ای تو را حمل
کرد که هیچ کس کسی را چنین حمل نکرده است و چنان ثمره‌ای از قلبش را به تو
داده است که هیچ کس به کسی نمی‌دهد. او با جوارحش تو را حفظ کرده و هراسی
از آن نداشته است که با وجود گرسنگی، تو را سیر و با وجود تشنگی، تو را
سیراب کند و تو را بپوشاند، در حالی که خود برهنه است، خویشتن را در آفتاب،
سایه بان تو سازد و از برای تو از خواب دست کشد و تو را از گرما و سرما
حفظ کند تا برای او باقی بمانی و تو نمی‌توانی سپاسش را به جای آری، مگر به
یاری و توفیق الهی.
اگر شخصی کوچک‌ترین نیکی و احسانی در حق انسان به
جای آورد، عقل تشکر و قدردانی از او را لازم می‌داند، حال با توجه به اینکه
پدر و مادر سمبل نیکی و احسان به فرزند هستند و از جان خود برای پرورش او
مایه می‌گذارند، سزاوارترین انسان‌ها برای احترام و قدردانی‌اند.
خوش زبانی و خوش رفتاری با والدین
بهترین
راه برای ابراز محبت به پدر و مادر، نرم گویی و خوش زبانی با آنهاست.
پیشوایان معصوم علیهم السلام که بزرگترین مربیان بشری هستند، تندی به پدر و
مادر را نهی کرده‌اند و حتی صدای ما نباید از صدای آنان بلندتر باشد چه
رسد به این که خدای ناکرده با آنان به زشتی سخن بگوییم که سخن زشت و ناسزا
گفتن به والدین، از گناهان کبیره است.
دریافت
