مربیان و سرگروههای صالحین اول باید به اصلاح نفس خویش و تحصیل علوم دینی به اندازه ضرورت و نیاز بپردازند. سپس شرایط لازم برای راه اندازی حلقه های تربیتی صالحین را فراهم کرده و موانع را حتی الامکان از پیش رو بردارند و در مرحله بعد، به بصیرت دهی و هدایت افراد و نیز رشد و ارتقاء سطح آنان بپردازند.

مربی صالحین، برای جذب باید حتما ناصحانه به سراغ مخاطب برود که نصح به معنای خیرخواهی مشفقانه است یعنی آنکه او از صمیم قلب دوست داشته باشد مردم سعادتمند شوند. قرآن کریم در این باره، خطاب به پیامبر رحمت (صلی الله علیه و آله) می فرماید:

«لعلک باخعٌ نَفسَکَ الا یکونوا مومنین» (شعراء / آیه 3)
«گویی می خواهی جان خود را از شدت اندوه از دست دهی به خاطر اینکه آنها ایمان نمی آورند.»

در واقع برای این کار، سوز درونی مربی برای هدایت دیگران، بیشتر از سایر موارد، دلهای متربیان را نرم و متمایل نموده و ایشان را آماده ی پذیرش راه حق و حقیقت می نماید. در خاطرات شهید قدوسی مدیر مدرسه حقانی، قبل از انقلاب نقل شده است که او، گاهی برای آنکه یک طلبه را به مبارزه و حرکت دعوت کند، یازده ساعت با او به گفتگوی رو در رو می نشسته است.

بر این اساس، مربیان و سرگروههای حلقه های صالحین، باید به دقت در گاین گونه مسائل و خاطرات الهام بخش تامل کنند و از آن درس بگیرند چراکه به عنوان مثال، در همین ماجرایی که نقل کردیم، ببینید سوز درونی، اخلاص و نصح مشفقانه شهید بزرگوار قدوسی را که مثال زدیم، چقدر اثر تربیتی بالایی دارد و به چه میزان الهام بخش است که هنوز بعد از گذشت چند دهه از شهادتش، حتی بیان خاطره آن رویداد هم ما را متحول می کند.

مربی تربیتی باید در این راه مقدس و دشوار به هدفش ایمان داشته باشد تا از راه نماند و استقامت بورزد. چنانچه وقتی قرآن می گوید:

«آمن الرسول بما انزل الیه من ربه»
«پیامبر (صلی الله علیه و آله) به آن چیزی که از پروردگارش نازل شده (همان راهش) ایمان داشته است»

بدون شک این ایمان و یقین قلبی بخودی خود، یکی از رموز اصلی موفقیت ایشان در دعوت به راه حق بوده است.