علت پرخاشگری و عصبانیت در نوجوانی و نحوه مقابله با آن
نوجوانى یکى از مهمترین مراحل گستره عمر آدمى محسوب مىشود. نوجوان که
دوره کودکى را گذرانده، پیش از هر چیز، مستلزم یافتن هویت و شخصیت خویشتن
است، ولى این موضوع هرگز به آسانى تحقّق نمىپذیرد.
نوجوان حاضر نیست از
تمام روشهاى بزرگسالان پیروى کند و بىچون و چرا کلیه صفات شخصیت خود
را با آنان هماهنگ سازد، بلکه به عکس، در بین تمام ملل و اقوام، همواره
نوعى مخالفت و تضاد بین نوجوانان و بزرگسالان وجود داشته است.
لذا نوجوانی
که قصد دارد به هویت و فردیت خویش دست یابد، نباید براى پذیرش باورهاى
بزرگسالان تحت فشار قرار گیرد، بلکه باید او را به طور منطقی و درست آزاد
گذاشت تا خود انتخاب کند و راه سعادت خویش را بیابد، حتی در این راستا در
مورد مسائل گوناگون زندگى نیز باید با او مشورت کرد و از او نظرخواهی نمود.
اگر با نوجوان اینگونه برخورد شود، طبیعى است که هم اعتماد به نفس او
تقویت مىشود و هم احساس امنیت و آرامش مىکند و اضطراب، که اصلىترین
عامل بروز رفتارهای پرخاشگرانه است، در او تقلیل و تعدیل مییابد و
رفتارهای تند و خشن او مهار شده و از بین خواهد رفت.
بنابراین اگر متولیان تعلیم و تربیت، والدین و همه کسانى که به نحوى با
جوانان سر و کار دارند، قصد دارند نوجوانان و جوانان را با شیوههای درست
رفتاری آشنا کنند و مانع از بروز انحرافات فکری و اخلاقی در آنان شوند، به
آنها توصیه مىشود که:
اولاً: این دوره از تحوّل (نوجوانى) را با تمام ویژگىهایى که دارد، به
خوبی بشناسند.
ثانیاً: با نوجوانان به گونهاى برخورد کنند که احساس امنیت نموده
اعتمادشان جلب شود و چیزهایی که موجب نگرانى و اضطراب آنها مىشود را کاهش
دهند.
اما اینکه علت پرخاشگری و رفتارهای تند نوجوانان چیست، به طور کلى میتوان
عوامل مؤثر آن را به سه دسته تقسیم نمود: