جوان و مسجد
لازم نیست که شعائر دینى و تکالیف شرعى را بر جوانان تحمیل کرد که این کار،
عکس‌العمل منفى دارد؛ بلکه کافى است که کانون مذهبى را به صورت جذّاب،
عرضه نمود و فضاى صمیمى و خوشایندى را فراهم کرد و در کنار هدایت، بر همدلى
تأکید ورزید. براى توفیق در ارتباط بین مسجد و جوان باید به همدلى برسیم.
وقتى جوان احساس کند که تنها از او اطاعت بی‌چون و چرا، انتظار داریم، چیزى
به نام پذیرش اتفاق نمی‌افتد.
همدلى نیازمند چند مسئله است:
1. درک جوان
واقعیت آن است که دوره جوانى اقتضائات خاصّ خود را دارد. جوانان به دلیل
ناپختگى، کم‌تجربگى، احساسات شدید و مشکلات بلوغ، به طور طبیعى خطاپذیرند و
از طرفى روحیه استقلالطلبى و ستیزه‌جویى، زمینه چالشها و تضادها را در
میان این قشر و بزرگترها به‌وجود مىآورد. نحوه برخورد با مسائل جوانان،
بسیار ظریف و حسّاس مى‌باشد. بسیارى از مسئولان کانون‌هاى دینى و مساجد،
بدون توجّه کافى به واقعیّات دوران نوجوانى و جوانى و مشکلات ویژه آنان،
اقدام به واکنشهاى تند و افراطى مىکنند. چه‌بسا یک یا دو برخورد
نسنجیده و ناصواب، براى همیشه جوانان را از مساجد و عرصه تربیت دینى
دورگرداند.
2. انعطافپذیرى
همدلى، بدون انعطافپذیرى ممکن نیست. جوان به حکم جوان بودن، در معرض خطا و
لغزش است؛ از این رو امام على (ع) مى‌فرماید: «جهل الشَّباب مَعذور و
عِلمُه مَحقور؛ نادانى جوان غیر قابل ملامت و علم او محدود و اندک است.»
خداوند به پیامبر رحمتش مى‌فرماید: «وَ لَوْ کُنْتَ فَظًّا غَلِیظَ
الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِک؛ اگر سخت‌دل و ترش‌روى بودى، همه از
تو دور تو پراکنده مىشدند».
3. زیباسازى مساجد
یکى از راههاى استحکام پیوند جوانان با مساجد، زیبا ساختن مساجد و
کانون‌هاى دینى است. مساجد از همان سردر تا درون مسجد (صحن، محراب، فضا،
دیوارها و غیره) باید آراسته و پیراسته و جوان‌پسند باشند و از جاذبههاى
هنرى و علمى در پیشانى مسجد استفاده شود. پاکیزگى، طراوت و زیبایى مسجد، در
جذب جوانان، بسیار مؤثر است.
4. فعال کردن مساجد
براى حضور جوانان در مساجد، لازم است که مساجد را از انحصار به نماز، خارج
کرد. جوان عنصرى فعّال و پرشور است و به دنبال کانونى فراگیر و خودجوش
مى‌باشد. اگر امکانات هنرى، ورزشى، نمایشى، کتابخانه و... در کنار مسجد به
عنوان جزئى از پیکره مسجد محسوب شود، جوانان، به مسجد راغب‌تر خواهند شد.
5. بهبود شیوههاى پیام‌رسانى دینى
متأسفانه در روشهاى تبلیغى و جذب جوانان، بیشتر از روشهاى کلیشه‌اى و
تکرارى و به صورت مستقیم استفاده مى‌کنیم و همین امر در بى‌علاقگى و گریز
جوانان از نماز جماعت مؤثّر بوده است. بى‌شک، منبر و وعظ و خطابه یکى از
شیوههاى اصیل و مؤثّر تبلیغ دینى است، ولى آیا این روش، در همه‌جا و براى
همه اقشار جامعه مفید است؟ باید کمک کرد تا در مساجد، روش‌های دیگری علاوه
بر سخنرانی هم آزموده شود. با توجه به تجارب سودمند مبلغان در سالهاى
اخیر، در به‌کارگیرى گفتگوى مستقیم دو نفره و به اصطلاح تبلیغ چهره‌به‌چهره
و رفیق شدن و احساس همدردى کردن با نسل جوان، وقت آن رسیده که به صورت
گسترده، از این تجربه ارزشمند استفاده گردد و ائمه جماعات مساجد، با اتّخاذ
روش ابتکارى خود، حتّی مجالس را در خانهها به صورت پرسش و پاسخ و هدایت
غیر مستقیم برگزار نمایند. یکى از رموز موفقیت روحانیون در جبهههاى حق
علیه باطل در سالهاى دفاع مقدس، در همین امر نهفته بود. روحانى با
رزمندگان نشست‌وبرخاست داشت، در کنار آنها غذا مى‌خورد، استراحت مىکرد،
در غم و شادى‌هاى آنان شریک بود و از میهن اسلامى دفاع مىنمود و در وقت
نماز، به عبادت مى‌پرداخت، از این رو رزمندگان به محض شنیدن صداى اذان، با
رغبت و عشق به نمازخانه‌ها روى مى‌آوردند.
6. عمل‌گرایى
رابطه جوان با مسجد تا حدّ زیادى بستگى به نوع برخورد و رفتار امام جماعت و
الگوهاى جامعه و دیگر مسجدی‌ها دارد. جوانان، حسّاس و زودشکن هستند. رؤیت
فاصله میان گفتن و بودن در جامعه، زمینه گریز جوانان را فراهم مىکند.
آنها کمتر مى‌توانند به تحلیل عمیق بپردازند، از این‌رو زود قضاوت و حکم
صادر مىکنند.
7. پاسخگویى به پرسش‌هاى دینى جوانان
یکى از راههاى استحکام پیوند میان مسجد و جوان، رفع نیاز فکرى و معنوى
جوانان مى‌باشد. جوانان، ذهن خلاق و جستجوگرى دارند و همواره به دنبال کشف
حقیقت و حل مسائل و پاسخگویى به شبهاتند. علاوه بر آن امروز شبهه‌افکنى در
حوزه فرهنگ دینى یکى از پرخطرترین جلوههاى تهاجم فرهنگى در عرصه تربیت
دینى است. اگر جوان احساس کند که مسجد، محلّى براى پاسخگویى به سؤالات اوست
و در آن شخصیت ارزشمند و فرهیخته‌اى است که درد او را درک مىکند،
خواه‌ناخواه به سمت‌وسوى او متمایل مىگردد و دیگران را نیز با خود همراه
مى‌سازد.
خداقوت
مطلب زیبایی بود.[گل]
با دو مطلب جدید بروزیم
منتظرم[لبخند]