بسیار دیده شده که تشکل ها و مجموعه های تربیتی که با گروه سنی خاصی ارتباط دارند، پس از عبور افراد از آن گروه سنی، آنها را به حال خود رها کرده و یا حتی اخراج می کنند. این مساله، یا بدلیل برنامه ریزی غلط و قوانین اشتباه جموعه است یا به خاطر این که مربی، اطلاعات و توانایی های خود را افزایش نداده و اکنون قادر به پاسخگویی نیازهای افراد نیست. این در حالی است که پس از تمام شدن هر دوره و ورود افراد به گروه سنی بالاتر ،برای عادت کردن به آن فضا و بیرون آمدن از سرگردانی سنی و پیدا کردن مسیر درست، حتما نیاز به یک مربی، راهنما یا مشاور خوب دارند.
امیر المومنین(س) می فرمایند: «کسی که مشاوری حکیم برای راهنمایی و هدایت نداشته باشد، هلاک می شود.» اخلاق در قرآن: ۱۴۶/۲
اگر یک مربی توانسته در دوره نوجوانی برای فرد مفید واقع شود و با خلق و خوی و عادات و شخصیت و موقعیت او آشناست، می تواند در جوانی و حتی میانسالی نیز برای او بهترین یار و مشاور باشد و در مراحلی همچون انتخاب رشته تحصیلی، برنامه ریزی برای کنکور، انتخاب شغل، ازدواج، حل مشکلات زناشویی، تربیت فرزند و… نیز به او کمک کند.