4-استقامت و پشتکار 

در کار تربیت، یک مربى ممکن است با انواع مشکلات و موانع روبرو شود، ناسازگارى فرزندان، بیمارى‌هاى گوناگون، همسران ناموافق، مشکلات شغلى، و اختلالات روانى اعضاى خانواده و ده‌ها نمونه دیگر، ممکن است براى یک پدر یا مادر و یا سایر مربیان، به وجود آید، در این گونه موارد سزاوار است که آنان با بردبارى، حوصله، استقامت و پشتکار این موانع را تحمل نموده و به اهداف والاى تربیت بیندیشند.

رسول گرامى اسلام تحمل سختى و مشکلات در راه تربیت و اصلاح فرزند را به منزله جهاد در راه خدا مى داند و مى فرماید: «اى مردم! همه شما نسبت به زیردستان خویش نگهبان و مسئول هستید، کسى که به اصلاح خویش و دیگران مشغول است، همانند کسى نیست که تنها به اصلاح خود مى‌پردازد. کسى که آزار دیگران را تحمل مى‌کند، همانند کسى نیست که در رفاه و آسایش به سر مى‌برد، تحمل سختى‌هاى خانواده و فرزند به منزله جهاد در راه خداست».

پدر و مادرى که در برخورد با حوادث دردناک و مشکلات طاقت‌فرساى زندگى مقاومت کرده و بردبارى از خود نشان دهند و خود را در پیچ و خم‌ها و پستى و بلندى زندگى نبازند، فرزندان آنان نیز این چنین صبور و مقاوم خواهند بود.

 مربیان برتر شخصیتى متین و استوار دارند، آنان در تندبادهاى حوادث و ناملایمات، پناهگاهى امن و پایدار براى فرزندان و نوجوانان خویش ‍ محسوب مى‌شوند.

5-سعه صدر و عذرپذیرى 

 سعه صدر و روحیه عذرپذیرى در امر تربیت امرى لازم و ضرورى مى‌باشد. مربیان موفق مى‌دانند که کودک از روى ناآگاهى اشتباهاتى انجام مى‌دهد، نوجوان در اثر غرور در رفتارهاى غلط خود پافشارى مى‌کند، در برخى کودکان و نوجوانان ناهنجارى‌هایى از قبیل شرارت، خشونت و عصبانیت دیده مى‌شود. اما بعد از مدت کوتاهى این حالت برطرف شده آنان متوجه خطاى خود مى‌شوند و با زبان حال یا زبان قال عذرخواهى مى‌کنند.

در این حالات مربیان آگاه، با سعه صدر خطاهاى آنان را نادیده گرفته و با روحیه عذرپذیرى که دارند از اشتباه آنان چشم پوشى مى‌کنند. حضرت مجتبى (علیه السلام) در عبارت زیبایى مى‌فرماید: «اگر کسى در یک گوشم به من فحش دهد و در گوش دیگرم از من عذرخواهى کند، من از او قبول مى‌کنم».

 اگر ما خطاهاى فرزندان را نادیده نگیریم و اشتباهات آنان را کم اهمیت جلوه ندهیم، کمترین نتیجه آن، احساس کمبود شخصیت و از دست دادن اعتماد به نفس، در فرزندان خواهد شد.

6- سیماى پاکیزه و آراسته

رعایت نظافت و پاکیزگى ظاهر، ناخواسته در دیگران جاذبه ایجاد مى‌کند و این یکى از ویژگى‌هاى مربیان و والدین موفق مى‌باشد. پدران و مادرانى که با رسیدگى به وضع ظاهرى خویش و مرتب کردن لباس و پوشش مناسب و تمیز، خود را بیشتر در دل فرزندان دوست‌داشتنى‌تر مى‌کنند، در حقیقت پاکیزگى و آراستگى ظاهر را هماهنگ با پرورش جمال باطنى به فرزندانشان مى‌آموزند. در روایات اهل بیت (علیهم السلام) به پوشیدن لباس تمیز زیبا و رسیدگى به وضع ظاهرى بارها تاکید شده است. امام مجتبى (علیه السلام) مى‌فرماید: «یکى از ویژگى‌هاى مومنین این است که در عین فقر و ندارى ظاهرى آراسته و پاکیزه دارند».

بدیهى است که آراستگى ظاهرى با تجمل‌گرایى و تشریفات کاملا متفاوت است، چرا که اولى امرى مثبت، مفید، پسندیده و داراى ارزش مى‌باشد، اما تجمل‌گرایى صفتى منفى، ناپسند، و ضد تربیت، تلقى مى‌شود. طبق تعلیمات اسلامى، مربیان برتر در عین اینکه ظاهرى پاکیزه و آراسته دارند، از تجمل گرایى شدیدا متنفر بوده و آن را از آفات تربیت مى‌دانند.