حلقه‌‌‌های تربیتی، محل رشد افراد است، از آن جهت که گروه ظرفی است برای شکوفایی استعدادها و توانمندی‌ها تا سرگروه ضمن ارتباط با اعضا آن را در حرکت به‌سوی رشد و بالندگی یاری نماید؛ لذا نوجوان در این مرحله باید احساس نیاز و بعد از آن احساس رشد نماید. برای تحقّق این مهم، لازم است که مربی به موارد زیر ملتزم شود:
1. ایجاد جزم نسبت به موضوعات مورد نیاز؛ یعنی ارائه شناخت و تشخیص درست نسبت به مولّفه‌‌‌های تربیتی و سپس تعمیق این شناخت و رساندن آن به باور‌‌‌های قلبی.
2. فراهم‌نمودن مقدمات عمل؛ یعنی عزم بر آن فعل را در فرد ایجاد نماید و با به‌وجود آوردن انگیزه، تقویت آن و تبدیل به اراده، وی را به سمت عمل رهنمون سازد.
به صورت خلاصه، مراحل رشد به ترتیب ذیل است: 

شناخت ......> تشخیص ......> تصمیم ......> اراده .......> عمل (رفتار) ......> ملکه .......> انگیزه.
مربیان محترم نباید از جایی شروع کنند که مخاطب می‌‌خواهد و یا مسیری را طی کنند که مخاطب می‌‌پسندد و به جایی برسند که مخاطب تصمیم داشته به آنجا برسد. به عبارت دیگر، متأسّفانه گاه مشاهده می‌‌شود که نه مربی طرح مشخصی برای تغییر رفتار در متربیان دارد و نه شکل رابطه، به گونه‌ای است که در متربیان، انگیزه تغییر و تحوّل ایجاد کند و نه سیر نهایی این روند، به رشد و تعالی و اصلاح فرد منجر می‌‌شود و شاید به همین دلیل است که متربی نسبت به ادامه حضور، بی‌انگیزه می‌شود. این در حالی است که مربی در فرایند جذب متربی نسبت به حلقه، حتی یک لحظه نباید از اصول، ارزش‌ها و سیره عملی خود در زندگی، کوتاه آمده و عقب‌نشینی کند تا مخاطب را راضی نگاه دارد، امّا در عین حال لازم است که در مواجهه با مخاطبان انعطاف‌پذیری لازم را داشته باشیم و خشک و متعصّب به نظر نرسیم؛ بنابراین، مربی باید در اوّلین برخورد با متربیان، سفیر مهربانی و محبت و دوستی باشد و با رفتار و کردارش، شخصیت مخاطبان را تکریم نماید، ناآگاهی و کج‌روی آنان را به رُخشان نکشد، در مقابل آنچه که هستند موضع‌گیری نکند، منتظر تغییر آنی و دفعی در مخاطبانش نباشد، گاه خود را به تغافل بزند و از خطاهای قابل اغماض آنها در اوّلین برخورد چشم‌پوشی کند، امّا در عین حال نباید وانمود کند که او نیز مانند برخی از مخاطبان گروه انسانی، سطحی، هیجانی، احساساتی و دلبسته به نیازهای مادی و کاذب است.

رسالت‌‌‌های مربی جهت افزایش انگیزه عبارتند از:
1. افزایش سطح آگاهی متربی نسبت به علّت حضور در حلقه.
2. تلطیف فضای حلقه جهت تضمین حضور متربی در برنامه‌‌‌های حلقه با برگزاری برنامه‌‌‌های پرشور و نشاطی مانند: ورزش، مسابقه، تفریح، اردو و... .
3. افزایش جلسات مشاوره‌‌ تربیتی با متربی و خانواده ایشان برای شنیدن مشکلات و مسائل آنها و پاسخ‌دادن به پرسش‌‌‌های آنان و یا مطرح‌کردن مسائلی که گریبانگیر آن فرد خاص است.
4. تبدیل فضای حلقه به فضای رشد و بالندگی اعضا.