به تعبیر شهید باهنر: « اول از جایی که مخاطب می خواهد شروع کنید اما آخر کار به جایی که خودتان می خواهید برسید.»

درست است که جذب امری درونی است، به صفای باطنی افراد بر می گردد و قرار نیست کسی برای جذب مخاطب به خود؛ برنامه ریزی قبلی داشته باشد. اما برای جذب به گروه تربیتی و دعوت به هدایت که نمی توان دست روی دست گذاشت و منتظر ماند بچه های محله ، مثل بازی فوتبال بیایند و در تیم شما مشتاقانه ثبت نام کنند.

برای جذب، بهترین جا مدرسه است آن هم زنگ تفریح، در مراسم صبحگاه، موقع ورزش و یا همزمان با کلاس پرورشی، اردو ، مراسم جشن و امثال آن.

کافی است به شما ده دقیقه وقت بدهند تا در جمع بچه ها ظاهر شوید. باور کنید این کار معجزه می کند به شرط آنکه برای معرفی گروه، شناسایی افراد زمینه دار و قرار دادن خودتان در مدار مغناطیس دل های تماشاچیان طرح و برنامه داشته باشید و به قوانین جذب کم و بیش مسلط باشید.

اما اگر مدیر مدرسه، به سرایدار ابلاغ کرده باشد که ورود هر جنبنده ای، غیر از دانش آموزان، معلم ها و والدین بچه ها به داخل حیاط مدرسه، "بایّ نحو کان" ممنوع است و مجوز ورود شما به مدرسه صادر نشد، می توانید پیامتان را به دو روش به بچه های مدرسه برسانید: اول از طریق اطلاعیه، تراکت، نشریه و سایر شیوه هایی از این دست، آن هم به بهانه ، مسابقه فوتبال، جنگ شادی، اردو و امثال آن.

دوم به شیوه شرکت های گلدکوئیستی یعنی جذب هرمی آن هم از طریق گروه همسالان و کسانی که خارج از مدرسه با شما ارتباط پیدا کرده اند.