مقطع ابتدایی:
رویکرد و جهت تربیتی:
الف: تکریم و ارزشمندی؛
ب: القای روحیهی تعظیم؛
ج: احساس روحیهی خوشایندی (اُنس با دین)
ج- خوشایندی نسبت به دین
یکی از محورهای اساسی در این مقطع این است که به واسطهی شناخت دهی و یا
اجرای برنامهها کاری کنیم که بچهها نسبت به دین احساس خوشایندی داشته
باشند. اگر خواهان آنیم که بچهها در مقطع بعدی به جلوههای دینی میل و
رغبت نشان دهند باید در مقطع ابتدایی احساس اُنس با خالق را در آنان ایجاد
نماییم تا برداشتی احساسی همراه با رضایت و خوشی از جلوههای دین داشته
باشند. به طور مثال، اگر شما برادر کوچکتان را برای اوّلین بار با پای
پیاده به جلسهی روضه ببرید و در آنجا هم چنگول از او بگیرید که حرف نزن
حاج آقا داره صحبت میکنه و بعد هم که چراغها خاموش شد یکی پا روی سر او
بگذارد، از طرفی هم نذری گیرش نیاید و با حال خسته و دل شکسته دوباره پای
پیاده کشان کشان او را به خانه برگردانیم، مشخص است که تصویر خوشی از مسجد
برایش شکل نخواهد گرفت. خوشایندی و اُنس با جلوههای دینی یعنی اینکه ما
کاری کنیم که بچهها در این سن احساس خوبی نسبت به دین داشته باشند تا کم
کم بذر علاقه در وجود آنان جوانه بزند و رشد نماید.
۰ نظر
۲۹ تیر ۹۳ ، ۱۰:۳۰