به یقین بر طبق روایات اسلامی حضور مدیر تشکیلاتی در هر مجموعه ای ضروری است، چرا که در بعضی روایات سفارش شده است که حتی در هنگام سفرهای کوتاه دو نفره نیز یکی از خود را به عنوان تصمیم‌گیرنده انتخاب کنید. به این معنا که در هر مجموعه‌ای حضور یک نفر مدیر به منظور اتخاذ تصمیمات نهایی ضروری است.از طرفی ضرورت حضور حجت خدا بر زمین نیز این دیدگاه را تائید می‌کند که مدیر نمی‌تواند وجود نداشته باشد.البته مدیر یک تشکل باید از ویژگیهای خاصی هم برخوردار باشد به این معنا که علاوه بر علم مدیریت، چگونگی اتصال به خدا را نیز بلد باشد و بیشتر از دیگران خود را ملزم به ارتباط باعالم معنا بداند، همان‌گونه که نماز شب برای رسول الله (ص) واجب بود. چون حضرت وظیفه تربیتی داشتند. 

اما جدای از این مطالب، بحث دیگری که در مدیریت تشکیلاتی مطرح می‌شود، چگونگی تربیت کردن به نحوی است که در نبود مدیر، مسیر او هم‌چنان روشن بماند. برای تحقق این مهم نیز مدیر به صبر و تعامل احتیاج دارد. صبر و تعاملی که در نهایت او را به تکلیف مداری خواهد رساند. روشن است که رسیدن به این مرحله بسیار سخت خواهد بود چرا که این تکلیف مداری به نوعی کار پیغمبری است. بنابراین مدیر به متربی می‌فهماند که نباید در او،مربی،تشکل و در هیچ کس و چیز دیگری باقی بماند، چون همه این‌ها در خدمت تو و برای رشد توست.
در این رویکرد،در تشکل مدیر و مربی و متربی برادر یکدیگرند و مثل برادر در کنار یکدیگرند. روشن است که در این شرایط مرید و مرادی شکل نخواهد گرفت، چون کسی داناتر و بالاتراز دیگری نیست. در واقع برادری ایجاد رابطه‌های زیبا بر مبنای منطق و معنویت و شریعت است که باعث می‌شود دوستی‌ها و حرکت‌های تربیتی الی‌الابد طراحی شوند و به سمت جلو پیش بروند و این پیامبرگونه حرکت کردن است.