چگونگی انتقاد از نوجوانان
پنجشنبه, ۱۱ مهر ۱۳۹۲، ۱۰:۳۰ ق.ظ
از ویژگیهای عمده نوجوانی کسب شخصیت ( تشخص طلبی ) است . بطور کلی شخصیت جنبه بیرونی و اکتسابی دارد ، در حالیکه منش جنبه ذاتی و درونی دارد .
« نوجوان دوستدار کسب شخصیت است »
برای رسیدن به مرحله کسب شخصیت باید دو اصل حاصل شود :
۱) انجام مهارتها و دارا بودن توانمندیهای خاص در برخورد با دیگران
۲) پذیرفته شدن این مهارتها از سوی اطرافیان
برخی نوجوانان مرحله اول را طی می کنند ولی اگر اطرافیان و مراجع قدرت او را نپذیرفتند ، دچار عدم تعادل روانی می شود .
در جهت کسب شخصیت باید از دو راه به نوجوان کمک کرد :
* روش کسب مهارتها و توانائیها را بیاموزد .
* به زبان و رفتار به او بفمهمانیم که او را پذیرفته و درک
کرده ایم و شخصیت او قابل پذیرش و احترام است و ما او را به عنوان یک انسان
در حال کمال قبول داریم .
در انتقاد از نوجوان دقت کنیم که تمام شخصیت آنها
را مورد حمله قرار ندهیم و تنها آن قسمتی را مورد سئوال قرار دهیم که
نتوانسته وظیفه اش را درست انجام دهد . هرگز نباید به نوجوان یا هر شخص
دیگر بگوئیم : تو لیاقت نداری و به درد هیچ کاری نمی خوری زیرا با این جمله
تمام حیطه وسیع شخصیت او را مورد حمله قرار داده ایم . روی هم رفته هر
انسان دارای نقاط مثبت و منفی شخصیتی است و برای مطرح کردن انتقاد بهتر است
نخست چند نقطه مثبت او را متذکر شویم سپس اشاره به نقطه منفی نمائیم .
اگر ناگهان و بدون مقدمه شروع به انتقاد کنیم و
این انتقاد را به تمام شخصیت نوجوان گسترش دهیم انتقادمان ویرانگر و مخرب
خواهد بود .
آلپورت می نویسد : انتقاد از دیگران در حکم جراحی شخصیت است .
جراح روانی کسی است که از ویژگیهای روانی نوجوانان کاملاً
آگاهی دارد و روش صحیح انتقاد را می داند . تشویق به جا و انتقاد صحیح و
درست می تواند انسان را متحول نماید .
برای مرحله دوم یعنی پذیرش شخصیت از طرف اطرافیان چه کنیم ؟
می توانیم با عمل به او ثابت کنیم که شخصیت او را
پذیرفته ایم ، برای رسیدن به این هدف باید او را به عنوان مشاور در
برخی امور به خودمان نزدیک کنیم .
باید در مسائل مختلف نظر نوجوان را پرسید و نباید فکر کرد که در اثر مشورت ، نوجوان گستاخ می شود .
نوجوانان ثابت کرده اند که اگر به آنان اعتماد کنیم ، برای
حفظ اعتماد و تقویت آن دست به هرکاری می زنند که خودشان را شایسته نشان
دهند .
حضرت علی (ع) با عبارت زیبایی در این زمینه رابطه تکریم
شخصیت و غلبه بر گناهان را بیان فرموده اند :کسی که شخصیتش مورد احترام
دیگران قرار گرفت ، لغزشها و شهوتها در نظرش بی ارزش می شوند .
شهر شما یک روز جلو تر از هفته هستید (مزاح)
مطالب خوب بود
* من الله التوفیق*