انسان، موجودی است که از دو بعد، جسم و روح، پدید آمده است و
هر کدام نیازها و آسیب های خاص خودش را دارد. همان گونه که بدن انسان به
انواع غذاها احتیاج دارد، روح آدمی نیز به شادابی و تفریحات سالم نیازمند
است. بنابراین، غذای روحی و روانى، همواره در کنار غذای جسم، مطرح بوده است
امروزه درجامعه دیده میشود که بسیاری از افرادگناه رابه عنوان تفریح انجام
میدهند واین خود باعث گرفتاری های دنیوی واخروی میشود.
حال ماکه شیعه هستیم باید توجه نماییم که امیرمؤمنان، حضرت
علیعلیهالسلام می فرماید: مؤمن را سه وقت است؛ «وقتی که در آن با
پروردگار خود به راز و نیاز می پردازد و وقتی که به حساب نفس خود می رسد و
وقتی که به لذت های حلال و خوش می گذراند»1. همچنین حضرت در نامة خود به
مالک اشتر می فرماید: «اگر در همة اوقات نیت، پاک و درست باشد و مردم در
امنیت و آسایش باشند، اوقات همه از آن خداست»2. امروزه به تجربه نیز ثابت
شده، اوقاتی که انسان به تفریح می پردازد، سبب انبساط خاطر اوست و آمادگی
برای سایر فعالیت های زندگى، از طریق همین تفریحات سالم به دست می آید و
اگر زندگى، سراسر فعالیت، کار، درس و نظایر اینها باشد، طولی نخواهد کشید
که تعادل روحی و جسمی انسان به هم خواهد خورد و شالودة وجود، به سستی خواهد
گرایید.