کسانی که در مصدر و بستر تربیت قرار می گیرند بایستی ابتدا به تربیت خود
بپردازند. یک انسان تربیت شده قادر خواهد بود که بعنوان مربی نقش خود را
خوب ایفا کند. در بیماری های ویروسی و واگیردار، معمولاً ما شخصی را که
مبتلا به بیماری می باشد، از استفادة مشترک از وسایل منع می کنیم زیرا
انتقال میکروب باعث بیمار شدن افرادی است که در آن محیط زندگی می کنند. در
خانواده ای که پدری عصبانی، پرخاشگر، بدزبان یا مادری مضطرب، وسواسی و
افسرده وجود دارد، مسلماً در روحیه فرزندان اثر منفی می گذارد. علی(ع) می
فرمایند: «هر کس در مصدر تربیت قرار می گیرد قبل از پرداختن به تربیت دیگران ابتدا باید به تربیت خود بپردازد». خداوند در سوره تحریم فرموده است:
«یا أیها الّذین ءامنوا قوا أنفسکم و أهلیکم ناراً؛ ای کسانی که ایمان آورده اید خودتان و خانواده تان را از آتش دوزخ حفظ کنید».
رسول خدا(ص) می فرمایند: «بهترین شما
کسی است که نسبت به خانواده اش نیک رفتارتر باشد و من نسبت به خانواده ام
نیک رفتار تر هستم».