کم‌رویی در بین کودکان بسیار شایع است و بسیاری از والدین را نگران می‌کند که چه‌طور با این مسأله کنار بیایند به همین دلیل، برای حل این مشکل، قدم اوّل، شناسایی علّت یا عوامل آن است، به همین منظور، ما در ابتدا علل کم‌رویی را ذکر می‌کنیم.
متخصّصانی که در این زمینه کار می‌کنند، علّت کم‌رویی را عواملی مانند؛
ژنتیک، پیوند نه‌چندان محکم عاطفی بین والدین و کودک و فراگیری ضعیف
مهارت‌های اجتماعــی و انتقاد یا تمسخر مدام اولیا و اطرافیان مانند خواهر و
برادر و دیگران می‌دانند.
کم‌رویی و گوشه‌گیری در کودکان، غالباً با کناره‌گیری از موقعیت‌های
اجتماعی مثل؛ مدرسه، میهمانی‌ها یا حضور در جمع دوستان همراه است. این
کودکان سعی می‌کنند که محیط اجتماعی خود را به کسانی که خوب می‌شناسند،
محدود سازند. آن‌ها معمولاً در خانه با این مشکل مواجه نیستند و یا حتی
بالعکس، در خانه شلوغ و پر سر و صدا
نیز، هستند.
این کودکان به علّت تماس‌های اجتماعی محدود، مهارت‌های متناسب با سنّ
خود را یاد نمی‌گیرند و همین مسأله در سنین بالاتر، مشکلات بزرگ‌تری را
برای کودک ایجاد می‌کند.