امام صادق علیه السلام از پدران بزرگوارش
روایت می کند که موسى بن عمران علیه السّلام گفت: بار خدایا آنهائى که در
روز قیامت، روزى که سایبانى جز سایبان تو نیست؛ در سایه عرش تو قرار می
گیرند،چه افرادى هستند؟ خداوند متعال فرمود: کسانى که دلشان پاک باشد،
کسانى که به مسجدها میروند و در آنجا مأوا گیرند، همان گونه که عقابه ا
به آشیانه هاى خود پناه میبرند. (برقی، ١٣٧١ق، ج١، ص:١٦)
دو رکنِ والدین و محیط در تربیت از اهمیت فراوانی برخورداراند. وقتی
والدین به عنوان مربیان اصلی فرزند، دغدغهی تربیت سالم و دینی او را داشته
باشند، طبیعی است که به دنبال محیطی سالم و نورانی برای رشد و تعالی فرزند
خود باشند و با تلاشهایی که خود آنان در راستای تربیت فرزندان انجام
میدهند، مکمّل خوبی برای تغذیهی تربیتی او خواهند شد. در این میان چه
محیطی را بهتر و نورانیتر از مسجد میتوان یافت؟
مسجد مکان
مقدّسی است که در ابتدا تداعیکنندۀ نماز جماعت و مراسمهای دینی و مذهبی
در ذهن میباشد، امّا اسلام مسجد را پایهگذاری نمود تا افزون بر دعا و
نیایش و عبادت، کانون تعلیم و تربیت و فعالیتهای آموزشی و فرهنگی نیز
باشد. یکی از کارکردهای مهمّ این نهاد مقدّس، کاربری آن در خصوص امور
تربیتی و آموزشی است. این مکان با کارکردهای بسیار زیادی که دارد، میتواند
والدین و تمامی دستاندرکاران تربیت را کمک نموده و راهگشای بسیاری از
مشکلات تربیتی آنان به شمار رود و از این طریق میتوانند استعدادهای فطری
خداجویانه کودکان و نوجوانان خود را بیدار نگهداشته و باعث تقویت باورهای
مذهبی و اعتقادی آنان شوند.