نوع اول: رک میاد و به ما می گه برو گناه کن . 

 خیلی راحت می گه مشهد چیه ، زیارت چیه ، کانون چیه ، جلسه چیه ، برو دنبال دنیا ، 4 روز وقت داری ، توی دنیا خوش بگذرون . تموم شد رفت ! 

یه عده ای رُک از شیطون قبول می کنن . 

نوع دوم: می گه : اگه من به این رک بگم گوش نمیده ، باید یه پروژه رو براش طراحی کنم . 

به مناسبت من و شما برامون پروژه طراحی می کنه . مثلاً یه پروژه اش اینه که به ما بگه درس واجب تر از عبادته ، برو بشین درست رو بخون . 

و کلاً رابطه ما رو به بهانه درس با خدا قطع کنه . یه پروژه است ! 

این هم معمولاً توی جوهایی مثل ما جواب نمیده . 

پروژه ای که شیطان برای جوهایی مثل جو ما ، تشکیلاتی مثل کانون طراحی می کنه یه پروژه خاصه که در حقیقت از عبادت علیه عبادت استفاده می کنه . 

ما دو مدل عبادت داریم ، یه عبادت عام ، یه عبادت خاص .

وقتی می گن : " عبادت مگر خدمت خلق نیست " عبادت عامه . 

عبادت عام یعنی هر کار غیر عبادی رو که برای خدا انجام میدی . مثلاً آقا داره صوت تنظیم می کنه ، فیلمبرداری می کنه ، کفشها رو جفت می کنه ، غذا می پزه ، به یه کسی درس میده ، کار خیریه انجام میده . پول داره ، داره کار پولی می کنه و به مردم و مستمندان کار خیر می رسونه . عبادت این عبادت عامه . 

[عبادت] خاص یعنی نماز ، روزه ، دعا ، توسل ، ذکر ، سینه زنی ، گریه ، مناجات ، سجده . چیزهایی که اسمش عبادته . 

شیطون میاد چیکار می کنه ؟! 

عبادت عام یه اثر بر روح ما داره ، عبادت خاص یه اثر دیگه .

عبادت عام چه اثری بر زندگی ما داره ؟! برکت داره ، به ما کمک می کنه ، خیلی هم عبادت خوبیه ، اما بعد از یه مدتی اگه عبادت خاص به عبادت عام سنجاق نشه ، عبادت عام قابل فروپاشی است . 

مسئول مملکتی که می گه عبادت من خدمت به خلقه . 4 صبح می ره سر کار تا 12 شب ، قبوله . منتها دیگه نمازش رو اول وقت نمی خونه ، ذکرش رو نمی گه ، قرآن نمی خونه ، توسل نمی کنه ، چون وقت نداره . فقط داره برای مردم کار می کنه . 

می گن : شیطون اینو از مسیر عبادت عام می بره و به زمین خوردن می رسونه . 

یه کسی که در پیشگاه خدا گریه می کرد که خدایا اینقدر دوست دارم نمازشب بخونم ، نماز صبحم رو اول وقت بخونم ، نماز جماعت برم ، برای تو گرفتارم . تحقیق دارم ، مطالعه دارم ، صحبت دارم ، مردم رو راهنمایی می کنم . 

کارش به جایی رسید که توی 60 سالگی خورد زمین ، اون هم از مسیر منکرات جنسی . 

چرا ؟ چون داشت اشتباه می کرد ، تو اصلاً حق نداری عبادت خاصت رو به خاطر عبادت عام حذف کنی .

وقتی امام حاکم شد ، بیشتر عبادت خاص می کرد . 

وقتی رهبر ، رهبر شد ، بیشتر عبادت خاص می کرد . 

توی جمع ما چی ؟ کادر داره عبادت عام می کنه ، اگه از عبادت خاص غافل بشه ، یعنی بشینه گریه کنه ، سینه بزنه ، صحبت گوش کنه ، نماز بخونه ، نمازشب بخونه . 

10 سال اعتکاف گرفتیم ، نمازشب نخونها هم نمازشب خوندن ، این آقا توی این ده سال نرسیده . بعدش چی ؟! 

یعنی اگه انسان نتونه جبران کنه ....

من بارها خدمتتون عرض کردم ، امثال منی که شب قدر برای مردم منبر می ریم و قرآن به سر می گیریم ، عمل عبادیه ، اما شک دارم که این عبادته خاصه یا عام . الان من قرآن به سر گرفتم خاصه ، یعنی مال خودمه یا عامه ، مال مردمه . 

شک دارم ، می رم دوباره شخصی این کار رو انجام میدم . می گم : معلوم نیست اون عبادت اصلی باشه . 

خیلی از مسائل اینطوریه . 

اگه یه روزی من و شما به عبادات تدارکاتی ، انتظاماتی ، پرسنلی و ... تبدیل شدیم ، یعنی مسیر عبادتمون از این مسیر بود ، یقین بدونید نمی تونید تاب و طاقت بیارید . 

یقین بدونید زمین می خورید . 

ما یواش یواش نمی تونستیم فاصله بگیریم . شیطون اولش می گفت نرو هیئت ، 

می گفتی : مگه دیوونه ام ؟! 

حالا اومده چیکار کرده ؟ گفته : انتظاماتی ، تدارکاتی ، تبلیغاتی ، این کار رو بکن . 

می گه : خب داره خودش رو ارضا می کنه ، می گه من توی هیئتم و از مستمعین عادی جلوترم . اگه از عبادت خاص غافل بشی ، مسیر, مسیر زمین خوردنه . 

کسانی که توی مملکت مسئول می شن و فکر می کنن همین عبادته ، آخرش [زمین می خورن] . 

همون بابایی که سال 84 به من نصیحت می کرد که شما برید بچه های مردم رو توی مسجدها جمع کنید ، توی یه گوشه ای از خلق قایم بشید . ما هم می ریم کار

4 تا خلق الله رو راه میندازیم ، ببینیم کی نزد خدا سرافرازتره ؟! این آقا رو سال 86 برای 6 – 7 میلیارد اختلاس دست بند زدن و بردن . 

داشت کار خلق الله رو راه مینداخت ، مثل اینکه یه مقداری هم کار خودش رو راه انداخته . 

آدم نمی تونه بدون عبادت خاص توی مسیر عبادت عام بمونه . 

کادر وقتی کادر می شه عبادت عام می کنه ، وقتی مستمع می شه عبادت خاص 

می کنه . 

مکبر عبادت عام می کنه ، وقتی یه جایی می ره نماز جماعت بخونه عبادت خاص 

می کنه . 

حتی بنده اگه امام جماعت وایسم دارم عبادت عام می کنم ، باید یه جایی برم مأموم بشم . 

بنده وقتی مداحی می کنم عبادت عام ، وقتی سخنرانی می کنم عبادت عام . چقدر سخنرانی و مداحی گوش میدم عبادت خاصه . 

تازه می گن : مداحی کردن و سخنرانی کردن خودش عبادته . من قبول نمی کنم ، می ترسم سرم کلاه بره . 

شما که توی کارهای عادی که مصداق عبادت هم نیست کار می کنید ، یقیناً باید دنبال عبادت خاص باشید . 

دلایلی که نظامهای فرهنگی از هم می پاشه چیست ؟ چه اتفاقی می افته که یه مجموعه فرهنگی بعد از دو سال تکثیر نمی شه ، نصف می شه ؟!

مثلاً 100 نفر می شن ، 50 تا . بعد از 4 سال ، 100 تا می شن 5 تا 10 تا . نمی شن

5 تا 40 تا که بگیم تکثیر شدن . 

این جزء چیزهایی است که اگه دقت نکنید همه مجموعه ها دچارش می شن . 

یقیناً هر مجموعه ای که برای خدا کار می کنه ، حتماً شیطون مقابلش می ایسته . 

یعنی اگه توی یه مجموعه ای فروپاشی نباشه ، کار نمی کنه ، اگه کار هم می کنه حتماً دنبال فروپاشیشه . 

مثل معبد بودایی ها هزار ساله که هست ، همیشه هم هست ، نه دعوایی دارن ، نه بحثی . همیشه هم مشتریشون ثابته ، محترمند ، هیچکس هم اذیتشون نمی کنه ، همه هم بهشون احترام میذارن . هر کسی میاد ، امریکا میاد ، انگلیس میاد ، اسرائیل میاد احترام میذارن . 

همیشه هم آدمهای محترمی هستن . اگه هزار تا باشن ، هزار سالِ که هزار تا هستن. نه کم می شن و نه زیاد ! هیچ مقاومتی مقابلشون نیست . 

چرا ؟ برای اینکه خداوند تبارک و تعالی می فرمایند : " الوَسوَاسِ الخَنَّاسِ . الّذِی یُوَسوِسُ فِی صُدُورِ النَّاسِ " مال کارهای جواب ده معنوی است . 

اینها که کاری به کار کسی ندارن . دارن یه دینی ترویج می کنن که یه عده ای آروم بشن ، شیطون هم سراغشون نمی ره . 

اگه مجموعه مذهبی ـ فرهنگی ای باشه که از شیطان و شیطانهای داخل انسانها بهش تهاجم نشه ، معلومه کار نمی کنه . 

توی کشور ما داره به اغلب مجموعه ها تهاجم می شه . اغلب یعنی همه شون ! 

این تهاجم مال اینه که کشور شیعی است و هر گونه تجمع شیعی برای شیطان خطرناکه . 

چه اتفاقی می افته که یه نظام فرهنگی فروپاشی می کنه ؟

بحث قدرت و فساد شاید زیاد قابل توجه مجموعه ای مثل کانون نباشه .

اما واقعاً باید توی این مجموعه هم توجه بشه . 

درسته که قدرتی توی این مجموعه توزیع نمی شه و خبری هم نیست . اما فقط و فقط قدرت یه پست سیاسی و مالی نیست ، بعضی وقتها قدرت یه پست اعتباریه . 

یعنی آدم احساس قدرت می کنه . 

آدم که نباید همیشه توی مجلس باشه تا بهش قدرت برسه . یا مثلاً 4 میلیارد پول داشته باشه .

بعضی وقتها اعتبارات ما قدرت ماست . 

به محض اینکه روی این قدرت از درون و بیرون نظارت نشه ، یقیناً فساد سراغش میاد . 

یعنی هر قدرتی که تحت نظارت نباشه [فساد میاره] .

حضرت امام (ره) در بحث ولایت فقیه فرمودند : خبرگان باید بر ولی فقیه هم نظارت داشته باشند و بررسی کنند . 

امام (ره) فرمودند : حتی قدرت ولی فقیه بدون نظارت به فساد می رسه .

تازه مقام معظم رهبری خیلی داغتر فرمودند . فرمودند : غیر از خبرگان ، قانون هم باید بر [ولی فقیه] نظارت کنه . 

یعنی یه مجتهدِ آیت اللهِ واجد الشرایطِ اصلحِ صالحِ مورد تأیید اغلب علما و مراجع هم می گه : منم اگه مبسوط الید بشم و هیچکس روم نظارت نکنه به فساد می رسم . 

یه شهری رفته بودم که الان 4 – 5 سالِ نرفتم . اونها مجموعه هاشون دست به دست هم دادن ، 7 – 8 تا مجموعه 10 نفره بودن ، یعنی مستمعشون 10 – 15 نفر بود . 

دست به دست هم دادن ، یه مجلس بزرگ گرفتن ، تیزر استانی و ... 

برای شهری که حداکثر 150 – 200 هزار نفر جمعیت داشت ، یدفعه یه مجلس گرفتن 5 - 6 - 8 هزار نفر . ما هم منبریش بودیم ! 

اینها یه اعتباره ، اینها که برای من و تو نیومدن ، برای پرچم حضرت زهرا (س) 

ـ ایام فاطمیه بود ـ اومدن . 

اصلاً اینها یدفعه خودشون کف کردن . مشکل این بود که خودشون کف کردن . بعد نشستن به ما گفتن که آقا خیلی عالیه ، دیگه انشاءالله خدمت شما هستیم ، قول بعدی محرم ، دهه دوم ، سه شب . منم گفتم : چشم .

20 روز نشد که گروه اولشون تماس گرفتن که پیرامون قولی که دادید به ما قول دادید دیگه ؟! گفتم : آره ، به شما قول دادم . گفت : خیلی ممنون ، دستتون درد نکنه . 

یه ساعت بعدش یه گروه دیگه شون تماس گرفت که پیرامون قولی که دادید به ما قول دادید ؟ گفتم :  بله ، به شما قول دادم . 

گفت : پس چرا گفتید به اونها قول دادید ؟! گفتم : به کیا ؟! گفت : آخه ما بعد از این داستان 5 تامون گفتیم که توی این قضیه ما بودیم . می خوایم 5 تامون جدا [مجلس] بگیریم . اگه می شه شما 5 تا سه روز بیاید ، که ما خدمتتون باشیم . 

من بهشون گفتم : هر وقت دوباره 5 تاتون کنار هم جمع شدید [من میام] . حالا فکر کردید خبریه ؟! برید 5 تایی جدا بگیرید ببینید چی می شه ؟! که 5 تاشون رفتن جدا گرفتن و همه شون تعطیل شد . 

بعد از 5 سال 5 تا 20 نفر توی یه شهر 200 هزار نفره ، هنوز نتونستن با هم باشن . برای چی ؟! من نفهمیدم برای چی !؟ 

اصلاً نفهمیدم دعوا سر چی بود !؟ بعد می گن قدرت فساد نمیاره . 

احساس کاذب قدرت . 

بعضی وقتها ما احساس کاذب می کنیم ، این فساد میاره . همون وقت باهاش مبارزه کنید ، وگرنه نظام فرهنگی از هم می پاشه . 

توقع خداوند تبارک و تعالی اینه که من و شما همه چیز رو از خدا ببینیم . وگرنه نظام فرهنگی از هم می پاشه .

این فیلمهایی که از بنی صدر و .. نشون میده ، واقعاً همین طوری بوده . 

می یومد ، چند صد هزار نفر جمع می شدن . آخه 10 میلیون رأی داشت . آدمی که 10 میلیون رأی داره ، اگه یه سوت بزنه حداقل 1 میلیونشون میان . 

توی همون فیلمی که تلویزیون بقیه اش رو نشون نداد ، من یادمه که اون زمان نشون داد . 

چون اون زمان تلویزیون دست اینها بود ، قشنگ نشون می داد . 

گفت : بریزید چماق دارها رو بزنید . ملت ریختن ، یه مشت بچه حزب اللهی اون ور دانشگاه بودن ، زدن لت و پارشون کردن . همه رو زدن . قدرته دیگه ! 

به همین راحتی ! 

اون جمعیت 10 میلیونی که برای بنی صدر اینقدر پای کار بودن ، توی 2 -3 روز یه دفعه ورق برگشت و همین ها رفتن توی خیابون و مرگ بر بنی صدر گفتن . 

اون قدرت سیاسیه ، ما هم اگه مراقب خودمون نباشیم این چیزها سراغمون میاد . 

قدرتی در کار نیست .

وقتی آدم توی تشکیلات فرهنگی کار می کنه ، قدرت تمام و تام در اختیار خداست . هر یه لحظه ای که احساس قدرت کردی ، یکی از دلایل فروپاشی است . 

اسمش در مجموعه های فرهنگی خودرأیی است ، و اسم سیاسیش دیکتاتوری . 

یعنی به جایی برسی که فکر کنی تمام حق در اختیار منه . 

یکی از مشکلات ما توی بحثهای سیاسی همینه .

یعنی کسانی که صحبت می کنن یه درصد از حق رو توی طرف مقابل نمی دونن .

می گه صد در صدش دست منه . اگه یه درصدش رو توی طرف مقابل بدونه ، کلی برد کردیم . 

هیچکس نمیاد بگه ، آقای فلانی در فرمایشات شما فلان قبول ، فلان قبول ، اما من روی فلان و فلان حرف دارم . 

[بهش] می گه : تو رمالی ، جادوگری ، همه چیزت داغونه . 

اون یکی هم می گه تو مستکبری ، ثروتمندی ، دزدی . تموم شد ! 

یه طرف می شه دزد ، یه طرف می شه رمال . یعنی یه درصد حق رو توی طرف مقابل نمی دونه .

اگه یه وقتی من فکر کنم آخر کار فرهنگی منم ، هیچکس از من و تو بیشتر نمی فهمه، روی دست کانون هیچ تشکیلاتی نمیاد ، به این می گن خودرأیی . 

یه وقت هست من و تو یه رأی داریم . 

مثلاً بعضی ها می گن فلانی خودرأیه ، انتقاد پذیر نیست . 

انتقاد پذیری به این معنا نیست که هر چی تو گفتی ، من بگم چشم . 

خودرأیی یعنی من یه حرفی بزنم ، بعد برام 4 تا دلیل منطقی بگن ، بگم همینی که هست . این می شه خودرأیی . یا اصلاً بگم تو حرف نزن ، تو چیکاره ای ؟!! 

چرا ؟ چون این آقا 15 سالشه ، 20 سالشه ... 

می گه : اصلاً تو حرف نزن . 

بعضی وقتها این حرفِ رو نمی زنیم ، با نوع برخوردمون می گیم . 

معمولاً توی کانون میان با انتظامات صحبت کنن ، می خواد یه انتقادی بکنه ، همچین نگاش می کنه می گه بله . 

نوع نگاه بهش می گه که تو داری حرف زیادی می زنی ، من چون آدم خوب و متواضعی هستم دارم گوش میدم . بله بله ، باشه ... 

یعنی با چشمهاش داره به یارو می گه که حرف تو مهم نیست . 

خود رأیی این نیست که شما بگی باشه دارم گوش میدم . توی چهره ات هم باید نشون بدی . 

یعنی باید توی چشمات شوق باشه . 

ـ آقا داره چرت می گه . خیلی خب ، تو وظیفه اسلامیت رو انجام بده و با شوق گوش بده . 

بعضی ها توقع دارن که توی کانون موضع من و تو طوری باشه که هرچی گفتن ، شما بگی بله ، شما راست می گی . اگه هم گوش ندی ، می گن : انتقاد پذیر نیستن . 

نه ، خودرأیی یعنی شما حرفت رو بزنی ، بعد هم بشینی [گوش کنی] . تو هم خودرأی نباش . بشین و دلایل منو بشنو . 

می خوایم به یه نتیجه برسیم . 

نه اینکه انتقاد ناپذیر کسی نیست که هر کی ، هر چی بهش گفت بگه بله ، شما راست می گی و عمل کنه . نه ! انتقاد باید مسائل خودش رو داشته باشه . 

اگه توی واحدها ، توی بنده ، توی شما ، خودرأیی باشه . یعنی جوری باشه که من و شما فکر کنیم همه حق مائیم ، هرکی ، هرچی می گه الکی می گه . نه ! خیلی هاشون راست می گن . 

ما هیچوقت اعتقاد نداشتیم که مجموعه ما یه مجموعه معصوم بدون اشتباهه . 

ما خیلی اشتباه داشتیم ، اینقدر اشتباه داشتیم که اگه اشتباهاتمون رو بشماریم ، کمتر از کارهای درستمون نیست . اشتباه زیاد بوده . 

توی رفتارهای ما ، توی صحبتهای ما ، توی برخوردهای ما ، واحد راه انداختیم ، پشیمون شدیم . مسئول واحد اشتباه [انتخاب] شده ، اینقدر از این چیزها بوده ، مگه الکیه !؟

برخوردهای اشتباه توی واحدها ، توی سطح بالاتر ، بنده ، شماها . مگه می شه یه مجموعه ای معصوم باشه ؟! 

اما یه کسی که می گه من خودرأی نیستم باید انتقاد رو گوش بده ، جواب انتقاد رو بده . 

یعنی بگه این هست ! 

برادرها و خواهرها ! در مجموعه کانون هر جا انتقادی دیدید که فکر کردید این انتقاد بدرد می خوره ، بیارید یا بررسی می شه یا جواب داده می شه . راه سومی نداره ! 

پس خودرأیی یه مجموعه فرهنگی یکی از مسیرهای فروپاشی است . 

3- عدم توجه به نقد بیرونی و عدم تأسیس مؤسسه ای برای نقد درونی

یعنی من و شما اینقدر ارتباطاتمون رو محدود کنیم که نقدهای بیرون رو نشنویم . 

یکی از مشکلات مسائل فرهنگی و سیاسی ما اینه که به نقدها جواب نمیدن . 

مثلاً توی تالار گفتمان دارن بحث سیاسی می کنن . یکی از اونور یه چیزی رو paste می کنه ، می ره . یکی دیگه میاد یه چیز دیگه ای رو paste می کنه می ره . نه این مال اونو می خونه ، نه اون مال اینو . اصلاً بسته است ! 

این مسیر غیر از مسیر بهائیته ؟! بهائیت می گه : فقط باید مال خودمون رو بخونیم . همه کتابها غیر از بیان حرام . 

ما داریم همین طوری کار می کنیم . یعنی هیچکس جواب اون یکی رو نمیده ، نقدش هم نمی خونه . 

نقد باید باشه و نقد باید جدی گرفته بشه . 

یعنی آدم باید نسبت به نقد یه برخورد خوبی داشته باشه . 

بیان بگن ، جدی هم بگن . بیان ، قشنگ بگن که این نقد ماست .

نقد بیرونی ، یعنی یه سیستمی نقدها رو از بیرون بگیره ، بیاره توی مجموعه و بررسی کنه . اگه این نباشه باعث فروپاشی می شه . 

سؤال : این سیستم توی کانون وجود داره ؟! رسمی نیست ، ولی غیررسمی هست .

غیر رسمی یعنی از اینور و اونور نقد می رسه .  

رسمی نقد می کنن ، اما ما نقدها رو بررسی نمی کنیم و این ضعفه . 

نهادهای مختلف به طور رسمی و قضایی مجموعه ما رو نقد می کنن . 

هرچی که تو شنیدی ، صد جای دیگه نوشته شده ، بولتن شده ، سی دی شده و کاملاً داره نقد می شه . 

ولی اینکه ما یه سیستمی داشته باشیم که خودمون نقدها رو بگیریم در کانون وجود نداره ، و هیچ مجموعه فرهنگی این سیستم رو نداره و به همین دلیل ما هنوز جرأت نکردیم که یه همچین سیستمی داشته باشیم که یه کسی بره نقدها رو جمع کنه . 

هیچ مجموعه فرهنگی هنوز به این درجه از کار تشکیلاتی نرسیده و هیچ سیستمی توی کشور ما اینو نداره .