این حلقات «صالحین»، از کارهاى بسیار خوب و برجسته است و در طریق همین تکمیل بسیج قرار دارد که ان‌شاءالله روز به روز باید آن را کاملتر کرد. کیفیتها باید بالا برود؛ البته کیفیت بر کمیّت ترجیح دارد، لکن کمیّتِ با کیفیت هم داراى اهمیت است؛ یعنى گسترش سطحى و عرضى همراه با عمق‌یابى، هر دو باید مورد توجه قرار بگیرد. امروز دنیاى اسلام محتاج این حرکت بسیجى است.

مساله ای که در اکثر کانون های فرهنگی ،مساجد،پایگاه های بسیج و … وجود دارد این است که در کار فرهنگی و تربیتی باید کمیت را در اولویت قرار دهیم یا کیفیت را و یا هر را دو در کنار هم رشد دهیم. قبل از اینکه وارد بحث اصلی شویم مبادی تصوری خود را روشن می کنیم. منظور ما از کیفیت تربیت صحیح دینی و اثر بخشی آن است و در نگاه عام و اولیه قطعا همگان کیفیت در برنامه های فرهنگی و تربیتی را در اولویت قرار خواهند داد. اما بیایید نگاهی به معنا و مفهوم کمیت در فعالیت های این چنینی داشته باشیم:

کمیت در کار فرهنگی و تربیتی را به دو صورت می توان معنا کرد:

اول: به تعداد نیرو های انسانی حاضر و جذب شده در مجموعه

دوم: وسعت و محدوده اجرای برنامه های تربیتی و فرهنگی

مشکل بسیاری از مراکز فعال تربیتی و فرهنگی الان جامعه ما این است که با ملاک قرار دادن کیفیت در کارهای خود (که البته باید اینگونه هم باشد) فقط سعی می کنند تا روی افراد جذب شده در مجموعه خود کار کنند و با انجام فعالیت های تربیتی و فرهنگی به صورت بسته و درون مجموعه ای با یک برداشت سنتی و فرسوده از بحث کیفیت و کمیت بخش دیگری از جامعه هدف را از شمول در این برنامه ها محروم نمایند.

در حالی که می توان با کمی سعی و تلاش بیشتر وسعت اجرای برنامه های فرهنگی و تربیتی را بزرگتر و وسیع تر از مجموعه خویش در نظر گرفت.

چند سال پیش مقام معظم رهبری در مورد تهاجم فرهنگی هشدار دادند. پس از چند مدت فرمودند که شبیخون فرهنگی شده است و دوباره پس از مدتی فرمودند که ناتو فرهنگی شده است که خود اهمیت این موضوع را ثابت می کند. در این دوران که دشمن از تمام امکانات خود مانند ماهواره ،اینترنت، تلفن همراه و … استفاده می کند و با این هجوم گسترده ضد فرهنگی که تقریبا تمام جامعه ما را به صورت بیست و چهار ساعته هدف قرار داده است آیا وقت آن نشده که نوع نگاه خود را به بحث کمیت کارهای فرهنگی عوض کنیم و کم کاری و عدم توانایی های خود را با مطرح کردن ارجحیت کیفیت بر کمیت توجیح نکنیم. آیا با این تهاجم کسترده فرهنگی غرب پرداختن به عده ای ناچیز نسبت به این جامعه بزرگ درد چندانی از معضلات فرهنگی و اجتماعی ما دوا می کند؟

وقت آن شده که مساجد ؛ پایگاه های بسیج ؛ کانون های فرهنگی و تربیتی و ...  از دیواری را که سالها به دور خود کشیده اند گذر کنند و جامعه هدف خود را فراتر از مجموعه خویش در نظر بگیرند و کمیت کیفی را سرلوحه برنامه ریزی های خود قرار دهند.