وجود دوست حقیقی در این جهان پر تلاطم یکی از احتیاجات هر انسانی است. کسی که از نعمت دوست مهربان محروم باشد احساس غربت و تنهایی می‌کند و یار و غمخواری ندارد تا در مشکلات زندگی به او پناه ببرد و از یاریش برخوردار گردد‌. یکی از بهترین خوشیهای زندگی رفت و آمد و گفتگو‌های دوستانه است‌، که غم ها را می‌زداید و به انسان نیرو می‌بخشد.
علت و انگیزه اصلی دوستی‌ها خیلی روشن نیست‌. شاید یک نوع تناسب و سنخیت روحی‌، دو دوست را به سوی هم جذب کند .

امیر‌المومنین علیه السلام فرمود‌: دل‌های مردم وحشی و سرگردانند هر کس با آنها انس بگیرد مجذوبش می گردند‌. (1) و نیز می‌فرمایند‌: خوشبخت‌ترین مردم کسی است که با مردمان خوب معاشرت نماید . (2)

حتما تا حالا متوجه شدید ! یکی از بهترین فاکتورهای کنترل و افزایش بهره‌وری در تشکل‌ها ایجاد فضای محبت و دوستی بین اعضاست‌، ساده و شیرین ولی با برنامه‌‌.
حالا این رفاقت و دوستی بی‌قاعده که نمی‌شود‌، ضوابطی می‌خواهد همانطور که هر نوع رابطه‌ای برای مفید بودن و نتیجه بخش بودن باید قواعدی داشته باشد‌، پنج قاعده برای رفاقت از زبان امام چهارم حضرت زین العابدین علیه السلام :

1- با دروغگو رفاقت نکن
2- با آدم فاسق و بدکار رفاقت نکن
3- با آدم بخیل دوستی نکن
4- با آدم احمق و کوته فکر رفاقت نکن
5- با آدمی که پیوند خویش را با خویشانش قطع کرده دوستی نکن (3)

این قواعد هم برای دوستی و هم برای انتخاب اعضا در تشکل و مجموعه ما مفیدند‌، چرا که مبنا را باید بر این چید که در مجموعه همه دوست باشند‌، یعنی وقتی عضوگیری قاعده‌مند اتفاق افتاد‌، در آینده در مجموعه دغدغه اینکه روابط اعضاء مشکل زا شود را نداریم‌.
اگر در عضو‌گیری‌،‌ اعضای صالح و خوبی انتخاب شوند‌، صلاح و سعادت مجموعه تامین و راه تباهی و فساد را تا حدودی بسته ایم‌. ما می‌توانیم بسیاری از عیوبمان و عیوب اعضایمان را با انتخاب دوست برطرف کنیم‌، این بر اثر تاثیر زیاد دوستان بر همدیگر اتفاق می‌افتد‌. اصلا دوست خوب صفات و اخلاقیات خوب را تقویت و بدی‌ها را کمرنگ و پاک می‌کند‌.
البته فراموش نکنیم دوستی یک شمشیر دو لبه است‌، همانطوری که می‌تواند مفید باشد میتواند مضر و مهلک هم باشد‌. حضرت علی علیه السلام فرموده اند‌: هر چیز آفتی دارد و آفت خوبی رفیق بد است‌. ( 4)
علاوه بر اینکه باید دنبال دوستی قاعده‌مند و دوستان مطابق قواعدمان در مجموعه‌ها و جامعه‌های بزرگ و کوچک برای خودمان باشیم‌،‌ همچنین باید بفکر زمینه‌سازی برای دوستی‌ها و روابط مناسب در گروهمان بین اعضاء نیز باشیم‌،‌ چرا که دوستی یک نیاز ضروری در انسان است و سختگیری برای جلوگیری از رابطه صمیمی بین افراد از جنبه‌های مختلفی به افراد و مجموعه‌ها ضربه می‌زند‌.