برای رسیدن به اهداف تربیتی، اگر می‌خواهید سریعاً به مقصودتان نائل آیید، آهسته و تدریجی حرکت کنید.
 
آموزش راه‌های رسیدن به حقیقت مهم‌تر از خود حقیقت است. این راه‌ها را به متربی نشان دهید.

مهارت سکوت غالباً بیش از مهارت حرف زدن ارزش اثر گذاری دارد. با مهارت سکوت، پیام خود را به متربی برسانید.

در روش تربیت فعال، مربی می‌کوشدتا خود را از نظر ذهنی و عاطفی در موقعیت متربی قرار دهد، در حالی که در روش تربیت انفعالی، مربی، کودک را در موقیعت خود قرار می‌دهد.

باید دانست که غالباً نوجوان علت آن چه را شما عیب می‌دانید، نمی‌داند، لذا قبل از سرزنش، او را بر پیامد رفتار خویش آگاه کنید تا فاصله‌ای بین فهم شما و او ایجاد نشود.

تربیت هرگز در یک بعد متمرکز نمی‌گردد بلکه همواره جنبه‌های عقلانی، عاطفی، اخلاقی، اجتماعی، جسمی، علمی و ... در جامعیت بخشیدن به آن دخالت دارند.

اگر مفاهیم تربیتی را با زندگی واقعی متربی، تجربیات روزمره و نیازها و خواسته‌های او همراه سازید، قطعاً تأثیرگذاری آن‌ها پایدارتر و مفید‌تر از زمانی خواهد بود.

هنر مربی، پرورش حس نیاز در متربی است به آن چه اقتضای رشد و تعالی اوست.

عمیق ترین و پایدار ترین آثار تربیتی در غیر مستقیم ترین و نامرئی ترین روش‌های تربیتی است.

پایدارترین فضایل تربیتی در غیر رسمی ترین موقعیت‌های تربیتی حاصل می‌شود، بنابراین از تربیت رسمی و تصنعی بپرهیزید.

خیر انسان در تفاوت‌های فردی است، پس به این تفاوت‌ها احترام بگذاریم و آن‌ها عمیق‌تر و غنی‌تر کنیم.

اهمیت این‌که متربی چیزی را با اکراه یاد نگیرد بیش‌تر از اهمیت دانشی است که باید بیاموزد! و خطر این که دانش غلطی را فرا بگیرد بیش‌تر از ندانستن و یاد نگرفتن است.

نوجوان چیزی را یاد می‌گیرد که به آن نیاز دارد، پس مطالب و آموزه‌ها باید بر کانون نیاز او همراه شود.

نوجوان به یاری آنچه حفظ می‌کند پیش رفت نمی کند، بلکه پیش رفت او بسته به مهارت‌هایی است که در میدان عمل به دست می‌آورد.